در سال جديد امروز اولين روزی بود که در محل کار حاضر شدم . همانند سالهای قبل بازهم تنها عده کمی از همکاران حضور داشتند و خب برنامه هم همان ديدار های هميشگی . هرچند ديدار مجدد وتازه شدن آنها از جهات مختلفی پر معنا ست ، اما بارها به اين موضوع فکر کرده ام که چگونه می توان بر غول تعطيلی واوقات ومنابع ارزشمندی که در اين مواقع از دست می رود چيره شد.مشخص است که من هم همانند بسياری نتوانسته ام راه حلی برای اين معضل تاريخی بيابم.فکر می کنم هفته آينده هم که ساير همکاران بيايند باز هم همين وضع تا اواسط هفته ادامه يابد. خدا بخير کند.....