چند روزقبل امکانی فراهم شد تا يکی از فيلم های خوب سال 2002 را بنام " I am Sam " را ببينم.فيلم درمورد يک فرد کم توان ذهنی است که در رستورانی کار ميکند و داستان فيلم با تولد فرزند او آغاز و در همان ابتدا مادر کودک او را رها می کند.سام " لوسی " را با مشقت زياد بزرگ می کند وآرام آرام ودر سنين آغاز مدرسه "لوسی " با رفتار های پدر مشکل پيدا می کند و بالاخره در روز تولدش فرار می کند و بهانه ديگری بدست اداره حمايت از کودکان می دهد تا سرپرستی را از " سام " سلب کند. اوج فيلم داستان تلاش " سام و وکيلش " برای بدست آوردن مجدد سرپرستی " لوسی " است که سرانجام به بار می نشيند. فيلم سرشار از صحنه های بديع و جذاب است چه آنجا که سادگی و لطافت روح " سام " را به تصوير می کشد ويا آنجا که از خودگذشتگی دوستان کم توان او در پرداخت هزينه کفش دخترش را و چه در آنجا که رفتار های اهانت و تحقير آميز جامعه رابا " سام " به نمايش می گذارد.آنچه از ديد توانبخشی برای من در اين فيلم جلب نظر کرد انتخاب موضوعی اينچنين برای توسعه تفکر " برابر سازی فرصتها در جامعه در مورد افراد معلول " است .بنظر می آيد انتخاب فرد کم توان ذهنی از اين جنبه که سخت ترين نوع معلوليت برای اجتماعی شدن است بدين دليل صورت گرفته است که بگويد حتی اين گروه نيز داردای حقی مساوی برای بهره مندی از امکانات جامعه هستندو بايد اين حق محترم شمرده شود. در ويژه نامه " قاب کوچک " روزنامه جام حم اين هفت معرفی اين فيلم با نقد کوتاهی که کمی با واقعيت فاصله داشت نوشته شده بود که امروز با کمک يکی از دوستانی نقدی برآن نوشتم و برای روزنامه ارسال شد که اميدوارم در هفته آينده بچاپ برسد که در صورت چاپ يا عدم چاپ آن، هفته آينده متن آنرا برای شما ارائه خواهم کرد....