امروز فرصتی پيدا شد تا کتاب ارزنده " کيمياگر " نوشته " پائلو کوئيلو " را بخوانم . کتابهای زيادی از ايشان ديده بودم ولی فرصتی برای خواندن آنها نداشتم.بسيار جالب بود نگاهی عرفانی به جهان و دنيای اطراف ، داشتن هدف و مقصد در زندگی ، تلاش در راه ديدن جهان آنگونه که خداوند خواسته است و بويژه درک نشانه هائی که او مشخص می کند ، شايد همه نشانه هائی از عرفان شرقی باشد.پيش از اين هم در کتاب استاد پير که" دکتر ثريا "آنرا نوشته اند با همين موضوع برخورد داشتم که همه عرفا وشايد اديبان در نقاط مختلف دنيا از يک مسير به خلقت وجهان نگريسته اند. بسياری ار مفاهيمی که عرفا و شاعران ايرانی گفته يا سروده اند با همان شکلی يا در صورتی ديگر در آثار آنان نيز آمده است - در سخنرانی های استاد الهی قمشه ای هم بارها بدان اشاره می شود- اما نکته جالب اينکه در ديباچه کتاب ذکر شده بود که اين کتاب در چندين کشور جهان از جمله ژاپن ، امريکا ، آرژانتين، برزيل و... بعنوان کتاب درسی معرفی شده است. خيلی افسوس می خورم از اينکه اينهمه منابع غنی در عرفان اسلامی و ايرانی داريم اما آنقدر سنگين نوشته شده اند که انسان کمتر جرات نزديک شدن بدانها را پيدا می کند آنوقت بايد ببينيم که اينگونه کتابها به چاپ های هجدهم وبيستم می رسند. جالب تر اينکه اگرکلامی هم بگوئی که می توانيم از اين کتابها در مدارس و دانشگاهها هم توصيه کنيم ، خب ....