روزنامه همشهری در صفحه " معلولين " خود در هفته گذشته مطلبی داشت تحت عنوان " معلولان، شوراها و مديريت شهري " . موضوع بسيار مهمی است. بخوبی می دانيد که شهر و بسياری از نظام های آن به هيچ وجه برای معلولان قابل استفاده نيست. شايد بيشترين کاری که ما در سالاهی گذشته در بهزيستي توانستي» انجام دهيم بالا بردن اگاهی مردم ومسئولان نسبت به اين قضيه بود ، اما احساس می کنم در مورد نگرش موفقيت قابل توجهی بدست نياورديم. چه در همين هفته های اخير بود که در فانون انتخابات مجلس بازهم ديديم که گفتند برای نماينده شدن حتما سلامت جسمانی در حد بينائی و شنوائي ضروری است. البته در ديدار يکی از نمايندگان که اعتراض کردم می گفت اينها از لوازم نمايندگی است، البته بعد استدلالهای من را پذيرفت.پرسيدم آن استاد محترم دانشگاه که نابيناست يا او که برصندلی چرخدار است و مديرکل مجموعه بزرگی است ، آيا آنها لوازم کار را ندارند درحاليکه می بينيم بسيار موفق هم عمل می کنند. به هرحال اميدوارم اين گروه جديدی که به شورا ها راه پيدا کرده اند در اين زمينه دقت نظر بيشتری بعمل آورند. البته جای خوشحالی دارد که آقای خسروی وفا رئيس محترم فدراسيون ورزشهای معلولين وجانبازان و کميته ملی پارااليميک که خود جانبازی هستند که قطع عضو می باشند و سالهاست با درد معلولان وجانبازان دم خور وزندگيش عجين با آن است ، به شوراس شهر تهران راه يافتند و من بسيار ا»يدورام که بتوانند موثر باشند.....