امشب آخرين شب سال 2001 ميلادی است . داشتم فکرمی کردم مثل اِينکه همين ديروز بود که منتظر رسيدن سال 2000 بوديم و اينکه چه خواهد شد و الان وارد سال 2002 می شويم . عجب سريع و تند ! خب اين همه فقط حکايت از گذر شتابان عمر می کند و محدوديت فرصت ها. آنقذر باسرعت می گذرد که طی آنرا متوجه نمی شوی . امام علی (ع) آنرا به ابر بهار تشبيه می کند ؛ کوتاه وپر شتاب. باید که قدر اين لحظات و فرصت ها را دانست با خود می انديشم که با اين گذر سريع و با اين همه کار انجام نشده که حداقل در همين حوزه معلولين و توانبخشی در پيش داريم؛ آيا فرصت انجام خواهيم يافت .کمی نگران مي شوم ... اما نه ؛ بايد اميد وار بود مگر زندگی خود معلولين سرشار از اميد نيست ؛ مگر ما اميد را از آنها نیاموخته ايم ؛ پس جائی برای نوميدی نيست بايد با تلاشی در خور و دوچندان با عزمی راسخ برای رسين به اهداف از پيش تعين شده گام برداشت و حتما تا رسيدن به نقطه پايان درست از کوشش بر نداشت. در همين جا از فرصت استفاده کرده سال جديد ميلادی را به همه و بويژه به هموطنان مسيحی و به خصوص معلولان مسيحی و خانواده های محترم ايشان تبريک و تهنيت عرض می کنم.