خط فقر را براي معلولين محاسبه کنيد

ديروز صفحه " معلولين " روزنامه همشهری به مطلبی مهم در مورد وضعيت معيشتی معلولان ختصاص يافته بود. نويسندگان مقاله به درستی خبر از هزينه های گزاف خانواده های معلولين داده بودند . عمده اين هزينه ها را حول چهار محور؛ آموزش ؛ خدمات درمانی پزشکی ؛ تردد و مسايل روزمره بررسی کرده اند که در همه موارد مخارج زيادی را سربار هزينه های زندگی می کند. در نهايت سوال نويسندگاه اين است " اگر خط فقر برای کشور ما 120 هزار تومان است ، ايا اين برای معلولان هم صادق است؟" به جرات می توان گفت به هيچ عنوان. اين موضوعی بوده است که در دوران کار در بهزيستی بارها با مديران محترم سازمان برنامه سابق و مديريت و برنامه ريزی فعلی گفته ام وگفته ايم . اما هيچ گاه عليرغ آنکه می دانم حداقل ذلشان برای معلولان می سوخت ولی کاری در خور نکردند. ساير مقامات ومسئولان هم يا برای ما و معلولان دعا می کردند و اگر هم دستوری داده می شد در همان سازمان مديريت ، به بهانه فقدان بودجه محبوس می گرديد. در يکی از مصاحبه هايم با روزنامه رسالت با صراحت گفتم بالاخره دولت تکليف خود را بامعلولان بعنوان بزرگترين اقليت غيرنژادی روشن کند . البته بجائی هم نرسيد . من منکر اين نيستم که وضعيت معلولان نسبت به گذشته بهتر شده است ولی با اين تورم وحشتناک در ساليان اخير و گرانی خدمات و عدم توجه کافی مسئولان به موضوعات روزمره زندگی معلولان ونپذيرفتن سهمشان در بهبود کيفيت زندگی آنان ، بديهی است راه بجائی نخواهيم برد وآنچه رادوستان در مقاله همشهری گفته اند بايد تائيد کرد و ازهمه دولتمردان خواست برای اين قشر بزرگ بيانديشند.