مراسم روزجهانی ناشنوايان امروز و امشب در تالار باشگاه صنعت نفت تهران برگزار شد. فرصت مغتنمی دست داد تا در اين مراسم شرکت کنم . از محبت دوستان ناشنوا و همکاران سابق کلی شرمنده شدم. هميشه احساس من اين بوده است که با کمی محبت و صميميت بزرگترين ديوار ها را هم می توان از بين برد به شرط آنکه دراين اظهار محبت ريا و عجب نداشته باشی و سرشار از صداقت باشی . آنچه امروز در چهره دوستان ناشنوا ديدم همين بود وهمينطور برخی از همکاران سابق که امروز ديدار داشتيم. نقطه نگرانی من در مورد ناشنوايان هميشه اختلافات بين آنها ست که به علت نبود يک بزرگتر معمولا به مشکلات بزرگتری مبدل می شود و امروز هم جناب آقای دکتر گيتی به صراحت از آن سخن گفت. دکتر گيتی که صادقانه و بواسطه آنکه سالهاست با چنين مشکلی درخانواده خود دست به گربيان است ، به ميدان آمده است و اميدوارم دوستان ناشنوا بيش از گذشته از وجود ايشان بهره ببرند. نکته قابل توجه ديگردر اين مراسم صحبتی بود که جناب آقای موسوی - از دوستان وهمکاران ناشنوا - گفت و آن اينکه زبان اشاره حق ناشنواست و او حق دارد از آن بهره ببرد و اينکه ناشنواست که بايد انتخاب کند و اين نشان می دهد که اوامروز کمی واقع بينانه تر به مسائل نگاه می کند. الته در انتها بار ديگر روی مسئله زيرنويس در تلويزيون تاکيد داشت ، عليرغم اينکه ماهم با اين کار موافق بوديم ولی خب سيما قادر به انجام اينکار نبود.در همينجا از زحمات سرکار خانم آقامحمد و سرکار خانم غلامی در ادامه فعاليت برای ترجمه رابطی برنامه های سيما برای ناشنوايان بايد تشکر نمايم.از سرکار خانم طوفان و سرکار خانم اصدقی هم بايد تشکر کنم در تلاشی که برای ادامه کار گروه سرود زبان اشاره مرکز آيت دارند و امروز کار بسيار زيبائی را با خواندن يک سرود به مناسبت هفته دفاع مقدس انجام دادند. سرود که دارای ريتم تندی بود به بهترين وجه توسط عزيزان ارائه شد که خيلی لذت بردم .برايشان آرزوی توقيق بيشتر دارم....