پريشب که از انگيزه استادان نوشتم خواستم چند نکته ای هم بگويم که نشد. ولی حرف آن دوستی هم که آن را نوشته بود تا حد زيادی درست است. بايد اول آنرا شناخت و دلايل آنرا يافت وسپس به چاره جوئی پرداخت. عيب ما اين است که در مورد خيلی چيزها ناگهان وبدون هيچ گونه مطالعه تصميم می گيريم حتی در سطوح کلان وبعد که متوجه اشتباه خود می شويم آنرا عوض می کنيم. درمورد استادان هم همينطور است متاسفانه برای آنان هم گاهی کسانی تصميم می گيرند که از احوال آنان بخبر يا کم خبرند. خب بعد هم که متوجه اشتباه می شوند خيلی دير شده است.بعد باز هم می نويسم....