دانشگاه آزاد اسلامی

اینکه در هفته ای که گذشت چيزی ننوشتم به چند عامل برمی گردد که مهمترين آن مشغله فروراوانی بود در اين هفته های پايانی سال به سراغ آدم می آيد . پنج شنبه گذشته را برای دفاع يکی از دانشجويان به دانشگاه آزاد اسلامی دهاقان رفته بودم. موضوع پايان نامه " بررسی تاثير نحوه مديريت در موفقيت کم توانان ذهنی در مراکز دولتی و خصوصی توانبخشی " بود . کار به بررسی ميزان آگاهی ، نگرش و و عملکرد مديران در اين زمينه می پرداخت و هرچند تفاوت معنی داری در ميزان آگاهی دوگروه پيدا نشد اما در نحوه نگرش و بويژه به شکلی قابل ملاحظه در نحوه عملکرد تفاوت معنا داری در بين دوگروه وجود داشت. اما نکته قابل توجه برای من گسترش خوبی بود که آن واحد دانشگاهی در آن منطقه پيدا کرده بود . البته در همان نزديکی - چيزی حدود 25 کليومتر - دانشگاه آزاد واحد شهرضا هم توسعه خوبی داشت. قريب به 11 رشته کارشناسی و 5 رشته کارشناسی ارشد و بيش از 4 هزار دانشجو... البته هنوز تقريبا 90 درصد استادان از اصفهان بدانجا - فاصله ای حدود 140 کليومتر - می آيند. به قول معاون پژوهشی آنجا " کاری که شده است اينکه ما استادان و دانشجويان را از اصفهان هرروز به اينجا می آوريم و بعد از اتمام کلاسها به اصفهان برمی گردانيم". منظورشان اين بود که تاثير خاصی بر منطقه و توسعه آن نداشته ايم ، هرچند بايد پذيرفت که بی تاثير هم نبوده اند. تصور می کنم وقت آن رسيده است که نسبت به بررسی مجدد پديده " دانشگاه آزاد " اقدام شود و بدون حب و بغض نکات مثبت و منفی آن بررسی و بعنوان بستری که به هر صورت گسترش زيادی يافته است و می تواند در زمين آموزش عالی در کشور موثر باشد ، مورد توجه قرار گيرد...