خليج هميشه فارس

بهانه ای وجود داشت که از روز جمعه تا ديشب را در بوشهر باشم. همايشی کاری برگزار شد که فرصتی را فراهم کرد تا بار ديگر در کنار اين خليج زيبا باشم. بوشهر ، استانی است که بيشترين مرز دريائی ايران - حدود 625 کيلو متر - را داراست. تاکنون چند بار به بوشهر رفته بودم ، اما اين بار نگاهی ديگر به خليج فارس داشتم . گشتی دريائی روی خليج و نگاهی به افق های دوردست براستی احساسی از غرور را در دل زنده می کند . زمانی که ساحل را از روی کشتی نظاره گری و مجسمه بزرگی از " رئيس علی دلواری " درنزديکی های ساحل می بينی، تو را به ياد دلاوری های او و همرزمانش می اندازد و آن گونه که يکی از دوستان تعريف می کرد در 170 سال گذشته بزرگ مردانی در بوشهر بوده اند که در مقابل استعمار قدعلم کردند وموجبات حضور فعلی و مسقل ما را بر اين ساحل فراهم نموده اند. استان بوشهر با طرح های عظيمی که در عسلويه و همين نيروگاه هسته ای در خود دارد بزودی يکی از ارکان مهم اقتصادی کشور خواهد شد. اميد که دوستان بوشهری به موازات آن در توسعه فرهنگی و بويژه جذب و جلب گردشگران داخلی و خارجی و نمايش سرمايه های بزرگ معنوی و اجتماعی و فرهنگی بوشهر قدم موثری بردارند...