Tuesday, November 06, 2001


٭ کمی هم در مورد خودم باید توضیح بدهم . من عضو هیات علمی دانشکده علوم توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی ایران هستم ودر حال حاضر به عنوان معاون امور توانبخشی سازمان بهزیستی در خدمت معلولان عزیز می باشم.بیشتر قصدم از راه اندازی این صفحه ارایه برخی صحبتهای خودمانی وگاهی هم جدی با معلولان؛ خانواده ها ؛ متخصصین و سایرین است البته اگر برخی ازمسئولان هم صفحه را دیدند وخواندند چه بهتر! آرزومندم این مسیر برای ارتباطی بهتر ؛بی واسطه وپویا بتواند بخوبی عمل کند.با توجه به اینکه بسیاری از آنها که نام بردم دسترسی به کامپیوتر واینترنت (انشاا...) دارند به این ارتباط امید بیشتر دارم.پس منتظر نامه های همه دوستان هستم. چند روز پیش مصاحبه ای با ایسنا داشتم برای شروع بحث شاید بد نباشد. امروز سومین روز از برگزاری کنگره " سندروم داون" دردانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی بود. خانواده برخی عزیزان سندروم داون هم بودند .شرکت در کنگره هایی که بیشتر جنبه های علمی دارد مثل تیغ دولبه برای اینگونه خانواده هاست. برخی مقالات علمی می تواند در روحیه خانواده ها تاثیر منفی داشته باشد البته برخی دوستان هم نظر عکس مرا دارند.به هر طریق برگزاری این کنگره می تواند دستاوردهای خوبی داشته باشد.
نوشته شده در ساعت 19:17 توسط دکتر محمد کمالی نظربدهيد




٭ دیشب موفق شدم با راهنمایی های آقای درخشان این صفحه بسیار ابتدایی را راه اندازی کنم.از ایشان سپاسگزارم. البته من وقت چندانی برای نوشتن ندارم ولی امیدوارم بتوانم برخی اوقات مطالبی بنویسم ودر باب بعضی مسایل. امیدوارم بتوانم سروشکلی هم به این صفحه بدهم.
نوشته شده در ساعت 07:22 توسط دکتر محمد کمالی نظربدهيد


........................................................................................

Monday, November 05, 2001


٭ بسم الله الرحمن الرحیم با نام ویاد خداوند این صفحه را شروع می کنم .
نوشته شده در ساعت 23:04 توسط دکتر محمد کمالی نظربدهيد
........................................................................................

اينها دويادداشت اول من در سال گذشته است. به تعبيری فردا اولين سالگرد آغاز بکار وبلاگ من تحت عنوان " يادداشت های روزانه ..." می باشد. خب اين مهم نيست؟!. برای من که خيلی مهم است. آنروزها اصلا فکر نمی کردم که امکان پذير خواهد بود تا اين صفحه ادامه يابد. مشغله های فراوان کاری در بهزيستی و ... آنچنان وقت گير بود که می توانم بگويم تنها خواست خداوند است که توانسته ام اين مجموعه را تا بدين نقطه برسانم. در اين مدت هرچند اظهار نظر های الکتونييکی کمی داشته ايم ولی بسياری از دوستان که آین سلسله مطالب را خواندند ، به صورت شفاهی اظهار لطف داشته اند و شروع چنين کاری را برای فردی که خود دارای مسئوليت اجرائی است بعنوان راهکاری نوبرای برقراری ارتباط با مخاطبين خود، مثبت ارزيابی کردند. هرچند در اين مدت با مخاطبين کاری خودم که همان معلولين عزيز باشند کمتر توانستم از اين کانال صحبت کنيم ولی همکاران اداری از اين مجموعه بهره می بردند. روزی مجله " روز هفتم " را خريداری کرده بودم به قصد آشنائی با مجله ای که تازه متولد شده بود ، در آن مجله در بخشی که به اينترنت می پردازد قصه اين وبلاگ نقل شده بود واين کار را مهم دانسته بود. دوستی اظهار می کرد اگر همه لينک هائی که در اين مدت يکسال در اين وبلاگ نقل شده است بتوانيم در يک جا جمع کنيم مجموعه ارزشمندی در حيطه توانبخشی بدست خواهد آمد. اعتقاد شخصی که به ادامه کار داشتم باعث شد تا علیرغم اينکه بعضی از دوستان اين کار را دون شان يک عضو هيات علمی يا مسئول اجرائی می دانستند ، بتوانم آنرا ادامه دهم و اينک بدين کار افتخار می کنم که جزء - احتمالا" - بيست نفر اول بلاگ نويسان در ايران هستم. کاری که اميد نمی رفت تا امسال گسترش چندانی يابد ولی خب در حال حاضر چندين برابرپيش بينی های آنروز بلاگ توليد شده است. به هر صورت اميدوارم اين تلاش ناچيز در مجموعه تحولات اينترنتی در ايران وبويژه در حوزه توانبخشی گامی باشد در جهت بهره گيری صحيح ومناسب از ابزارهای نووايجاد بستری برای بحث وگفتگوی سازنده در زمينه مسائل علمی ، پژوهشی و اجرائی که احساس می کنم بيش از هرزمانی بدان نيازمنديم.....