امشب خود را به تاتر شهر رساندم . جناب آقاي صوفي نژاد مدير موفق مجموعه آسايشگاه کهريزک تلفني تاکيد کرده بود که امشب را حتما براي ديدن تاتر بچه ها بروم. توفيقي بود تا از نزديک حاصل 3 سال کار را ببينم. آقاي ميرنصيري کارگردان محترم اين تاتر را از دوره اول کار در بهزيستي مي شناسم. بسيار صبور ، معتقد ، متخصص و با انگيزه است بويژه براي کار با معلولين . آنچه امشب بروي صحنه رفت دوقسمت داشت : يکي چهار پرده نمايش که خب کارهاي خوبي هم بلحاظ نوشتارو هم بلحاظ اجرا انجام شد و دوم هم چهار تکه نمايش فيلم از روند شکل گيري گروه نمايش و اظهار نظر دوستان که در جاي خود قابل تقدير بود.اما آنچه اهميت کار بود - البته به نظر من - حضور اين افراد است براي انکه اثبات کنند که هستند و ما آنها را باور کنيم. فکر مي کنم هم نويسنده و کارگردان و هم بچه هاي گروه تاتر خواستند فعل خواستن را بعنوان يک انسان صرف کنند و موفق هم بودند. در پايان نمايش جمعيت ، شايد بيش از 15 دقيقه ايستاده عزيزان را تشويق مي کردند که بسيار هيجان انگيز بود.نمايش فيلم روند کار که برخي از صحنه هاي کار گروه را در 3 سال گذشته نشان مي داد ، بيانگر آن بود که زحمات آقاي مير نصيري و همه دوستان کهريزک بسيار زياد بوده است و قابل تقدير وستايش . اميدوارم امشب اين مختصر براي عرض تشکر از آنها کفايت کند تا بعد بيشتر از آنها بگويم