از اواخر سال 1376 که مجددا در بهزيستی مشغول به کار شدم تا سال گذشته همه ساله آغاز سال را در حضور همکاران عزيزم در حوزه توانبخشی سازمان آغاز می کرديم. بويژه ديدن دوستان خوبم که دارای معلوليتی نيز بودند ، روحيه بيشتری را برای ادامه فعاليت ها و شروع کارهای جديد و باقی مانده به ما می داد. امسال بعد از پنج بهار که اينگونه گذشته بود ، در خدمت آن عزيزان نيستم واز سعادت ديدارشان محروم. به ذهنم رسيد با نوشتن اين کلمات ضمن اينکه فرارسيدن سال نو را به حضورشان تبريک بگويم ، خاطر نشان کنم که ياد آنان را هميشه در خاطر دارم و اميدوارم آنان نيز دعای خير بنمايند. البته گوئی من هميشه به توانبخشی وابسته ام چه اگر درخدمت آن دوستا ن نيستم در جمع صميمی دوستان قديمی خود در دانشکده علوم توانبخشی هستم که از تابستان 57 با بسياری از آنان همراه بوده ام . هرچند روزگاری رادر خارج از دانشکده به امور اجرائی مشغول بوده ام ولی هميشه خانه کاری وشغلی اصلی من همين دانشکده است که بسيار هم آنجا را دوست دارم...