قدر يکديگر را بدانيم

روزنامه ها ديروز خبری داشتند از مصاحبه خانم احمدی پور ؛ معاون جديد ورزش بانوان در سازمان تربيت بدنی. اما چرا من در اين مورد میخواهم بنويسم ، عرض می کنم. بواسطه فعاليت های ورزش که برای معلولان در زمان تصدی حوزه معاونت امور توانبخشی بهزيستی داشتم ؛ طبعا ورزش بانوان معلول را هم دربرمی گرفت و اين بعاث شد تا با سرکار خانم طاهريان معاونت سابق ورزش بانوان هم آشنائی پيدا کنم و درجريان فعاليتهای مختلف آنان قرارداشته باشم . آما نکته مورد نظر ؛ خانم احمدی پور در مصاحبه خود گفته اند " من در اين دو ماه بررسی کردم وديده که در 20 سال گذشته هيچ کاری در ورزش بانوان انجام نشده و هرچه هست فقط شعار بوده است – قريب به مضمون ، عين عبارت ممکن است نباشد – " . خب شما قضاوت کنيد ؛ کسی بر مسند نشسته است که به گفته خودش هيچ گونه آشنائی قبلی چه حرفه ای و چه غير حرفه ای با ورزش ندارد و ممکن است نداند که بانوان در کدام رشته های ورزشی می توانند فعاليت کنند و ... آنوقت در مدت زمان کوتاهی از شروع به کار خود اينچنين تمامی فعاليت های هفده ساله مدير قبلی را با يک جمله ازبين می برد ؛ نظير آنچه در ساير موارد مديرانی همچون ايشان برای مديران جديد می گويند و خواهند گفت. بديهی است که ايشان راست نمی گويند ؛ اما بايد بدانند با گفتن اينگونه سخنان ، مسلما" صاحبان ورزش برای ايشان اعتباری جديد وبالارفتن امتياز برای تصدی آن حوزه را در نظر نخواهند گرفت بلکه خواهند دانست کسی که عليرغم داشتن تخصص مسئوليتی را می پذيرد نه تنها به خود بلکه بيش از آن به جامعه ضربه می زند. تصور می کنم اگر ايشان حداقل يکسال کار می کردند و بعد گزارش می دادند که من در اين يکسال ده قدم برداشتم که در ساليان گذشته انجام نشده آنوقت ترازوئی را برای قضاوت فراهم می کردند که همگان براحتی قادر به داوری بودند. اما اينک بدون نياز به ترازو خود بی محابا قضاوتی کرده اند که بزودی در مورد خودشان مود استفاده قرار خواهد گرفت.....از تجربه بزرگان هميشه استفاده کنيم حتی اگر به عليه خودمان باشد.....