استقلال حرفه ای کاردرمانان

نامه ای بدستم رسيد از انجمن کاردرمانی ايران که به همراه آن آئين نامه تاسيس دفاتر کاردرمانی ، مصوب وزارت بهداشت و درمان ، پيوست بود. در نامه تشکری شده بود از من که به زعم دوستان در اين راه تلاشی داشته ام. برايم جای خوشوقتی دارد که بالاخره اين مهم در مورد کاردرمانی – این رشته ناب توانبخشی به اعتقاد شخصی که دارم – به وقوع پيوست . بايد بگويم که در هر دو دوره ای که در حوزه معاونت امور توانبخشی بهزيستی مشغول بکار بودم يکی از دغدغه های مهم برايم همين اخذ استقلال حرفه ای بود که خب در مورد رشته فيزيوتراپی بعد از 30 سال تلاش همه دوستان در اين دوره دوم به انجام رسيد و در حال حاضر تقريبا تمامی رشته ها از اين مهم برخوردار شده اند . در همين حال مطالعه آئين نامه مصوب نگرانی هائی را هم برايم ايجاد کرد که اگر بخواهم در مورد همه آنها بنويسم کار بدرازا می کشد و کمی هم خود سانسوری می کنم که در مورد نحوه نوشتن و تنظيم آن چيزی نگويم که همين اندک را نيز به مخاطره نيافکند. اما آن نگرانی از بابت تسلط روحيه واپس گرائی و سنتی موجود در وزارت خانه است که می دانيد در يک کلام می توانم آنرا به " پزشک سالاری " تعبير کنم . حتی اکنون که در اين آئين نامه باز هم تمامی حق دوستان کاردرمان را نداده اند بازهم برای پزشکان – آنهم ازنوع عمومی آن – نمدی بافت اند که از همين سفره کوچک بتوان خوان گسترده ای بيارايند و ... نگاهی به آن ماده ای که به شرح وظايف کاردرمان در مرکز پرداخته است بياندازيد ، من که با عصبانيت مي خنديدم شما را نمی دانم. به هر صورت بيش از اين ننويسم که... لازم می دانم اين موفقيت مهم را به حضور همه کاردمانان کشور تبريک بگويم وآرزو کنم که با تلاش و همت آنان مابقی راه تا کسب اسقلال کامل بزودی طی شود... و من الله التوفيق