در مورد نظر ارائه شده در قسمت نظرات

يکی از عزيزان با خواندن دو مطلبی که در همين يادداشت ها نوشته بودم و اتفاقا پشت سرهم قرارگرفته اند ،در قست نظرات مطلبی را نوشته اند . ايشان گفته اند که با وجود مسايل و مشکلات و ناملايماتی که امثال مادر صادق تحمل کرده و می کنند چگونه می توان از تبريک مبعث نوشت و... نمی دانم شايد در برخی موارد هم ايشان حق داشته باشند . من چه در زمانی که در بهزيستی یودم و چه اينک که در خارج از گود نشسته ام سعی کرده ومی کنم که هيچ گاه يک تنه به قاضی نروم . هميشه از دوستان دارای ناتوانی و خانواده ها هم همين تقاضا را داشتم . همکارانم حتما بخاطر دارند که در دوران فعاليت درآنجا هميشه يک شعار داشته ام و آن اينکه" حق با معلول" است و " معلول و نيازهايش محور فعاليت های ما". هرچند به صراحت وضعيت امروز معلولان در جامعه را بسيار بهتر از 10 سال پيش می دانم ، اما بايد بگويم که تا وضعيت قابل قبول - نه ايده ال - سالها فاصله داريم . اين درست همان نقطه بحرانی است که مادر صادق و صادق ها از آن در رنجند . اما اين مانع از آن نيست که زندگی جريان پيدا نکند. دوست عزيز من با بسيار ی از دوستان دارای معلوليت آشنا يم و از نزديک آنها را می شناسم ، کمتر نگاهی اينچنين نوميدانه به مسايل دارند و خود را با عزت نفسی بسيار بالا در معرض امتحانات سخت قرار می دهند و اغلب هم پيروز مندانه بيرون می آيند . همچنان که ممکن است خودشما بهتر از بسياری از آنان خبر داشته باشيد.حتما مادر صادق هم يکی از اينگونه افراد است.اما باز هم بگويم که اين حرف من مانع از گفتن و تذکر دادن نيست . اعضای جامعه معلولين ايران حتما بخاطر دارند که بارهااز آنان می خواستم که بيش از پيش در مورد کمبودها و نقاط ضعف ما بگويند و بنويسند و مصاحبه کنند ، چه همه اينها را در مسير تقويت درخواستها و مطالباتشان می دانستم و می دانم . آرزوی هميشگی من سعادت وسربلندی و رفاه معلولان و خانواده های عزيزشان بوده و هست و اطمينان دارم حرکت در مسير خدمت به معلولان شريف گامی در راه تحقق ايده های پيامبر بزرگوار اسلام (ص) است....