روز جهانی معلولان

باز هم در مورد روز جهانی معلولان بايد بنويسم. البته قصد داشتم ديشب اين يادداشت را بنويسم که نشد و امروز هم به همين ترتيب تا اينکه الان فرصتی فراهم شد تا نکته هايي را بنويسم. یکی اينکه خوشبختانه ديروز در دانشکده ما هم در محل ورودی در اصلی پلاکاردی با مضمون گرامی داشت روز جهانی معلولان نصب شده بود که برای من هم جالب توجه بود و هم خوشحال کننده. اول اينکه قبلا یعنی در جندسال گذشته کمتر شاهد اين گونه کارها بودم و خوشحال از اينکه در چنين موضوعاتی که جای دانشکده های توانبخشی معمولا خالی است ، قدمی را مشاهده کردم که به فال نيک میگيرم و آرزوم میکنم بيش از گذشته شاهد آنها باشيم.
دوم هم در مورد پلاکارد بنويسم و آن پلاکارد بزرگی بود که امروز در سطح تهران يکی دو جا ديدم وچيزی شبيه به بيلبورد های تبليغاتی - البته از نوع پارچه ای - که کار فرهنگسرای سلامت و سازمان فرهنگی هنری شهرداری بود. حضور اين دو مجموعه هم در برنامه روز جهانی معلولين جالب است و جالبتر خالی بودن جای اسم نهادهای اصلی و صاحب عزا که در کنار اسامی اين دوستان نيامده بود.

سوم اينکه ديشب همچون چند سال اخير مجلس جشن باشکوهی در تالار سازمان حج و زيارت برپا شده بود از سوی سازمان آموزش و پرورش استثنايي . حضور خيرين مدرسه ساز برای نخستين بار درچنين مجلسی نويد مشارکت گسترده تر آنان را درساخت مدارس براي عزيزان معلول می داد. نمايشگاه کارهای معلولان دانش آموز هم که همچون سالهای گذشته رونق بخش بود وبرخی کارهای جديدشان اميدبخش بنظرم آمد بويژه در زمينه های حرفه آموزی..
نکته زيبای مراسم دو برنامه بود که یکی همچون سال گذشته توسط ارکستر تلفيقی دانش آموزان شهرری به سرپرستی آقای اسدی که کار بسيار زيبايي را ارائه کردند. بايد در آنجا می بوديد تا ارزش اين کار بزرگ را درک کنيد. قريب به يکصد دانش آموز معلول و غير معلول برنامه ای به مدت نزديک به 40 دقيقه را به زيبايي و هماهنگی خوبی بروروی صحنه اجرا کردند که ديدنی بود. دست آقای اسدی و همکارانشان درد نکند.
و دست آخر از حامد می گويم. يکی از دانش آموزان میتلا به سندرم داون که به شکلی جذاب به آواز خوانی در مراسم پرداخت . مربی ايشان کار ارزنده ای انجام داده بودو به او آواز خواندن را آموخته بود. حامد که ابتدا بیان تشکری داشت همراه با لکنت نسبتا زياد سخن گفت ليکن به هنگام خواندن هيچگاه دچار لکنت نشد و با ريتمی مناسب سه ترانه و سرود اجرا کرد که بر دلها نشست. کار حامد و مربي او بار ديگر نشان داد که زمينه های کار با معلولان انتها ناپذير است و هرچه بيشتر کار شود باز هم کار باقيمانده فراوان است.
انشالله باز هم دراين مورد خواهم نوشت....