روز مادر

ميلاد حضرت فاطمه زهرا ؛ سلام الله عليها را تبريک و تهنيت می گويم؛ هم خدمت خانم ها و هم خدمت مادران عزيز و بويژه به حضور مادران محترمی که بزرگوارانه کودکان معلول خود را در آغوش پر از مهر و محبت خويش به بار می رسانند. براستی همگی می دانيم که بزرگ کردن يک کودک عدای چه ميزان از سختی و دشواری را برای مادران به همراه دارد و اينک کمی بيانديشيم که داشتن يک کودک دارای معلوليت سختی های چند برابری را به آنان تحميل می کند . من در سال 80 مجموعه صحبت هائی را در برنامه " بخانه بر می گرديم " در اين زمينه داشتم که مورد توجه هم قرار گرفته بود. برخی از آن مطالب را هم در روزنامه ايران می نوشتم که فايل های آنرا در سايت اصلی قسمت مقالات خودم قرار داده ام. سالها کار در حوزه توانبخشی باعث شد تا با مادارنی آشنا شوم که با تمام وجود شان برای تربيت جسمی و ذهنی فرزندان معلول خود از همه عمر و جان خود مایه گذاشته اند و البته تعدادشان هم کم نيست. زمانی که برخی از اين دوستان دارای ناتونی به مراحل دانشگاهی می رسيدند و مثلا در کنکور قبول میشدند و يا وقتی ديپلم متوسطه را اخذ می کردند و يا بازيگر توانمندی می شوند يا قهرمان بلامنازعی د رورزش معلولان می شوندو...آنگاه ديدن چهره مادران آنان بواقع لحظاتی استثنائی را بوجود می آورد. با کمال تاسف هم بايد بگويم که در اين ميان سهم پدر و شايد ساير اعضای خانواده بشدت محدود است و اگر محدودکننده نباشند اغلب تسهيل کننده هم نيست و اين دردی است مضاعف بر پيکر اين مادران . هرچند اين روزها بيشتر شاهد همراهی پدارن با مادران در تربيت فرزند معلول هستيم ولی آرزو می کنم اين عدم همکاری يا نگرش منفی به صفر برسد.
تا صحبت از مادر است ؛ اجازه می خواهم تا يادی هم از مادرياران زحمتکشی کنم که در مراکز نگهداری معلولان ذهنی شديد مشغول فعايطت هستند. آنها که از نزديک کار آنان را ديده اند ملاحظه کرده اند که چگونه همچون مادر برای اين کودکان تلاش می کنند و با وجود سختی شديدی که کارشان دارد سعی می کنند آنان را دائما مورد مراقبت قرار دهند. اميدوارم روزمادر برای همه مادران ؛ مادرياران و خانم های محترم مبارک و ميمون باشد و در راه تحقق آارمانهای خود موفق باشند....