انجمن ضایعات نخاعی استان تهران

فکر می کنم که سال 1380 بود که بالاخره اصرار زیاد من به سرکار خانم دکتر میرفتاح موثر واقع شد و ایشان به همراه عده ای دیگر از دوستان ضایعه نخاعی اولین انجمن ضایعات نخاعی در کشور را به صورت مسقل راه اندازی کردند. راه سخت و ناهمواری طی شد و علیرغم اینکه مدت زیادی است ایشان در ایران حضور ندارند ولی دوستانشان در این مسیر پایمردی - البته اکثریت آنان که در این راه پای فشردند ، خانم هستند - کردند و امروز که در جلسه هیات امنا انجمن شرکت کردم ، خداوند را شکر نمودم که آن نهال نوپا امروز درخت تنومندی شده است و انشاالله سالیان سال برای دوستان ضایعه نخاعی باقی خواهد ماند. گزارش امروز هیات مدیره به هیات امناء که در مورد فعالیت های سال 83 بود ، سرشار از اقداماتی بود که به جرات می گویم برای من مقایسه آن با فعالیتهای که در همان زمان که در بهزیستی فعالیت داشتم ، امکان پذیر نبود. این موضوع زمانی اهمیت پیدا می کند که به مشکلات ایاب و ذهاب ویژه ای که این دوستان دارند توجه کنیم و نیز اینکه عده ای از آنان شاغل هم هستند. خوشبختانه با کمکی که افراد خیر کرده اند و تلاش وصف ناپذیر تک تک دوستان ، ساختمانی برای انجمن خریداری شده است که دغدغه مکان انجمن را برای مدتی طولانی رفع نموده است مگر آنکه در سالهای آتی با توجه به ایده های جدید و گسترده ای که دارند نیاز به گسترش فضا احساس شود.
لازم دانستم در این مجال کوتاه ضمن قدردانی از همه دوستان انجمن به همه علاقمندان و همکارن هم اعلام کنم که انجمن برای ادامه فعالیت های خود نیازمند به کمک و مساعدت همه ماست. مطمئن باشید که هریک از ما به گونه ای که می پسندیم می توانیم به کمک انجمن برویم . تنها لازم است نوع کمک را خودمان تعیین کنیم ، آنها دست یاری ما را خواهند فشرد....