سالگرد وبلاگ

امشب سالگرد تولد وبلاگ " یادداشت های روزانه ..." من است. چهار سال پیش در چنین شبی اولین یادداشت خود را که همانا آغاز سخن با نام خداوند بود نوشتم. چهاردهم آبانماه 1380 . تصورش برایم سخت بود که با مشغله ای که در آن زمان داشتم بتوانم این مسیر را ادامه دهم . اما خواست خداوند این بود که در زمانی که هنوز تعداد وبلاگ نویسان به سی نفر هم نمی رسید این وبلاگ ایجاد شود و تا امروز نفس می کشد. در این مدت از خیلی چیزها نوشتم. از شادی و از غم، از تحلیل و از شعر و داستان ، از بی حوصلگی و از شوق نوشتن ، خبر های خوب و خبرهای بد، آموزش و گاهی هم از یادگیری شخصی ، از گلایه ها و از شرمندگی ها ، از محبت ها و از نامرادی ها ، از شوق ها و از اشک ها ، از دوستان و از ....
اما نیک می دانم که نوشتن وبلاگ برایم تجربه ای بوده است که حاضر نیستم آن را به راحتی از دست بدهم . نوشتن ساده نیست بویژه اگر بخواهی به آن متعهد باشی و در چنین زمانی کار آنقدر مشکل می شود که ممکن است مدتی هم نتوانی چیزی بنویسی حتی اگر تلاش هم کنی راه بجائی نخواهی برد . امید من آن است که در این مسیر توانسته باشم راهی را بگشایم ، چراغی را روشن کرده باشم و امیدی را در دل زنده نموده باشم . خوشحالم که این قلم دراین و به این مسیر متعهد مانده است و امید که در آینده نیز با لطف پرودگار بتواند پایدار بماند...
دوستانی در این راه کمکم کرده اند که ا ز همه سپاسگزارم ، حتی اگر نامشان را هم نمی برم خود بزرگوارانه من را خواهند بخشید . آنان که تشویق نمودند و راه نشان دادند و راهنمایم بودند . برا ی همه آروزی سلامت و عافیت دارم و از همه آنان التماس دعا...