قضاوت های غلط

دیروز در کلاس " جامعه شناسی توانبخشی " که این ترم با دوستان رشته مدیریت توانبخشی دارم بحثی داشتیم در مورد دیدگاه معلولان نسبت به جامعه و نیز دیدگاه جامعه در برخورد با معلولان. اتفاقا بحث های خوبی هم شد موارد زیادی از برخوردهای نامناسب در این زمینه مطرح شد و ازدوستان خواستم که این بحث را به صورتی جدی و علمی ادامه دهیم . متاسفانه آنقدر که این بحث در بین دوستان دارای ناتوانی و معلولیت آشنا و جاافتاده است، برای بسیاری از افراد جامعه و حتی دانشجویان بسیار بعید و دور از ذهن می نماید . اینکه اصولا در بسیاری از موارد نه در برنامه ریزی ها و نه در کارهای اجرائی، افراد دارای معلولیت را به هیچ می انگاریم و در نظر نمی گیریم - گوئی اصلا وجود خارجی ندارند و متاسفانه گاهی علیرغم آنکه در نزدیکترین فاصله با ما قررا دارند - براستی به چه معنا است . این موضوعی است که سالهاست ذهنم را مشغول کرده است و امیدوارم با کمک دوستان دانشجو و نیز دوستان عزیزم که دارای ناتوانی و معلولیت هستند در یک مجموعه تحقیق کیفی به این سوالات پاسخ دهم . براستی معلولان در مورد برخوردهای جامعه ( مردم) چگونه می اندیشند و مردم نسبت به آنان چگونه نظری دارند . این دو پرسش اساسی در حوزه اجتماعی توانبخشی است و البته همه برنامه های توانبخشی را نیز تحت تاثیر قرار می دهد . امروز در همین زمینه فکرمی کردم که نگاهم به روزنامه اطلاعات امروز افتاد . در صفحه با معلولین آن مقاله ای از آقای سید محسن حسینی طه ؛ دوست خوبمان آمده است که شرحی زیبا نوشته از واقعیتهائی که در دروران دانشجوئی خود با آن درگیر بوده است. قضاوتهای مردم را تنها در یک روز - روز آخر کلاسهای درس دانشجوئی - نوشته است . ببینید که ما چه کرده و چه می کنیم و او استوار و سربلند از آزمونها بیرون آمده است و تنها امروز در گوشه ای از روزنامه فقط درددل کرده است. براستی اینگونه برخوردها اگر با ما شود چه می گوئیم و چه خواهیم کرد...
توصیه میکنم مطب او و دیگر مطالب صفحه را در اینجا بخوانید....