شهر بدون مانع

در دوهفته گذشته در دو همایش شرکت داشتم که به نوعی به موضوع حضور بدون دردسر افراد دارای ناتوانی در شهر مرتبط بود. پنچ شنبه گذشته در همایش " نقش سازمانهای غیر دولتی در توسعه شهری " این موضوع را به " نقش سازمانهای غیر دولتی معلولان در رسیدن به شهر بدون مانع " اختصاص دادم و سخنرانی کردم. دیروز هم در همایش ملی مناسب سازی که از اهمیت ویژه ای هم به نظرم برخوردار بود شرکت کردم. البته قرار بود که در این همایش هم سخنرانی داشته باشم که متاسفانه مقدور نشد. موضوع " شهر بدون مانع " از مفاهیم جدیدی است که در دنیا به طور جدی پذیرفته شده است و کشورهای دنیا برای رساندن شهرهای خود به این کیفیت تلاشی دو چندان را در برنامه ریزی های شهری خود آغاز کرده اند. در سخنرانی خود در آن همایش عرض کردم که به نظرم می توان عبارت " توسعه شهری " را مترادف با مفهوم زیبای " شهر بدون مانع " در نظر گرفت و در چنین صورتی ما دیگر از مناسب سازی سخن نخواهیم گفت بلکه " شهر بدون مانع " خود ، مجموعه مفاهیم مناسب سازی را به همراه دارد. همانگونه که در روند آموزش کودکان استثنایی ابتدا مفهوم " آموزش ویژه " مطرح شد و آرام آرام از دورن خود مفهومی چون " آموزش تلفیقی " و در نهایت امروز " آموزش فراگیر" بیرون آمده است که بدان معناست که سیستم آموزش و پرورش عادی باید در تمامی مدراس خود آمادگی برا ی پذیرش کودکان دارای ناتوانی را داشته باشد. بنابراین " شهر بدون مانع " هم همچون " آموزش فراگیر" شهری است که همه مردم و اعضای جامعه بدون هیچگونه مانعی به تمامی امکانات آن دسترسی خواهند داشت. بدیهی است این مفهوم تنها مرتبط با موضوعات فیزیکی شهر نخواهد بود، بلکه تمامی ابعاد اجتماعی، فرهنگی ، سیاسی و اقتصادی آن را دربر خواهد گرفت. در آنجا پیشنهاد کردم تا دوستان در شهرداری درکنار شعاری که برا ی تهران انتخاب کرده اند و از " تهران ، شهر اخلاق " نام می برند و بدان سو قصد حرکت دارند ، شعار " تهران ، شهربدون مانع " را نیز مطرح کنند که مسلما این چنین شهری باید سر آمد رعایت اخلاق نیز باشد.
البته جای یک گلایه بزرگ هم در همایش دیروز از شهرداری باقی ماند که عدم حضور شهردار تهران و شهرداران مناطق و ... به هیچ عنوان پذیرفتنی نبود....