نگاه بیمار

دیروز در مجلس ختم مادری بزرگوار از خویشاوندانم شرکت کرده بودم. خطیب مجلس که فکرمیکنم از آقایان معروف هم بود افاضه می فرمودند. نکته جالبی در طول سخنرانی کوتاه ایشان برایم جلب نظر کرد که احساس کردم بد نیست چند جمله ای در مورد آن بنویسم...یکی از مطالبی که به برخی از آقایان نسبت می دهند، نحوه برخورد ایشان با موضوع زن است. حتما شما هم شنیده اید یا برخورد داشته اید که برخی برای نام بردن همسرشان از لغات خاصی استفاده می کنند.برخی اصولا تلاش میکنند نامی از زن در کار خود نبرند و برخی هم که اصولا با حضور زنان در بسیاری از مواضع اجتماعی مخالف هستند. البته دیدگاه های بلند حضرت امام (ره) خط بطلانی بر این نظریات کشید و آنها را به پستو ها فرستاد. اما گاهی در جلسات و منابعی باز هم این نگرش منفی را بخوبی می توانید حس کنید. دیروز هم ایشان در صحبت های خود چندین بار به صراحت آقایان مجلس را به تنهایی خطاب قرار میداد و بدون تردید حس کردم که این کار به عمد است - آقایان توجه کنند ، آقایان محترم متوجه باشند، آقایان را توصیه کنم، دعا کنم آقایان پاسخ دهید و... حتی وقتی هم خواست در مورد زن - به مناستی اینکه مجلس متعلق به یک مادر و همسر بود - سخن بگوید، باز هم بر تخطئه آنان پای فشرد و قصه ای نقل کرد که وقتی می خواهید همسر بگیرید از زنانی بگیرید که پرهیزکار باشند و از احمقها نباشد - گویا تنها زنان می توانند همسران خودرا از میان احمق ها برگزینند- به قصه ای هم اشاره کرد که مادری به دخترش گفته است با فلانی در تماس نباش و چون دیدکه بار دیگر باآن دوست صحبت کرده برای اینکه او را بترساندسرنگی را از نفت پرمی کند و به لباس بچه میپاشد و بعد به گمان اینکه بچه را بترساند کبریت را به آن قسمت می زند و در حالیکه تصورش این بوده که تنها گوشه ای از لباس بچه خواهد سوخت و کودک تنبه می شود ، همه لباس نایلونی بچه آتش میگیرد و سوختگی شدید و مرگ بجه و این دلیلی برای احمق بودن آن زن و ... خیلی تاسف خوردم از این قیاس و اینکه مگر مردها ممکن نیست مثلا چنین اشتباهی کنند و واقعا از این احمق پنداشتن مخاطب ... مجلس ختم است و محدودیت های خاص آن و ارتباط یکسویه در چنین مجالسی و البته همه این موضوعات به نظرم تخریبی است بر خود آقایان و متاسفانه مفاهیمی که بدان دعوت میکنند و همه از نگاه بیماری حکایت می کند که متاسفانههنوز هم وجود دارد... خب شغل آقایان هم که به بیان بسیاری همچون معلمی است و معلم باید که در بیان خود رعایت عدالت کند و حتی برای سخنران و به تبع آن معلم توصیه شده است که حتی در نگاه به فراگیر رعایت تساوی و عدالت کند و به همه به یک میزان بنگرد ... توصیه شده ایم که بر سبیل حقیقت گام بر داریم و سخن به گزاف و بی اساس نگوئیم و رعایت مخاطب کنیم و رعایت زمان و مکان و سخن بر مسیر حق گوئیم... احساسم این بود که آن مجلس و برخی مجالس دیگر که بوده ام بر چنین جهتی نبوده اند. حال توصیه اول به خودم و به شما دوستان برای یادآوری است و تذکر این که، این نکات را همیشه در نظر داشته باشیم....

Labels:

1 Comments:

At 10:55 AM, Anonymous Anonymous said...

سلام استاد گرامي
مانند هميشه ديدگاه جالب توجه شما سراپا معني است اما

عارفی کو که کند فهم زبان سوسن
گریه اش بر سمن و سنبل و نسرین آمد

اميدوارم ديگران قدر سخنان شما را بدانند و خود شما هم مصداق گفتارتان كه هميشه بوده ايد هميشه باقي بمانيد و دنياي پر تزوير شما را به سكوت نكشاند
ارادتمند - فرهاد

 

Post a Comment

<< Home