سالگرد درگذشت مرحومه سرکار خانم بزرگ نیا

امشب دعوت سرکار خانم سهامی مادر بزرگوار خانم بزرگ نیا بودیم. مراسمی در منزلشان بیاد آن بانوی بزرگ که سمبلی برای جامعه معلولان ایران بودند و هستند. هم سال گذشته و هم امسال صحبت کوتاهی کردم و بر ضرورت شناخت دوباره ایشان و بیان خصوصیات و ویژگی های او در جامعه و بخوصوص از طریق رسانه ها تاکید نمودم. بواقع اعتقاد دارم که امثال ایشان را باید بسیار بیشتر از آنچه تا کنون در رسانه ها گفته شده - به تعبیری هیچ چیزی هنوز گفته نشده است - به جامعه بشناسانیم. حتی به جرات می توانم بگویم که ایشان برای بسیاری از معلولان هم معرفی نشده اند. چرا نباید در مدراس استثنائی و در جمع های کوچک و بزرگ معلولان سخنی و کلامی از مرحومه بزرگ نیا به میان آید و بیان کنیم که او که از سه سالگی به فلج اطفال مبتلا شد چه مرارتها و سختیها کشید تا به آن مرحله اوج رسید و هنوز هم مرز نمی شناخت و در پی یادگیری و یاد دهی و کمک به دوستان معلول در گسترش توانمدی خود و یاانجمن ها و نهادهای غیر دولتیشان داشت. انجمن معلولان ضایعه نخاعی که فردا سالگرد تاسیس خود رادر سالن سازمان آب تهران جشن می گیرند از جمله همین دوستان هستند که کمک آن مرحومه را حتی سالها قبل از تاسیس انجمن به خود دیده و درک کرده بودند. باید بیش از پیش این فرصت ها را فراهم کرد.. زمانی که هستیم و می توانیم به هم کمک کنیم...چرا باید این لحظات را در برخوردها و درگیری هایی که به اصل حرکتمان ضربه می زنند از دست بدهیم... متاسفانه شاهدم که در برخی مواردچگونه با یکدیگر درگیر میشویم و بر علیه هم سخن پراکنی می کنیم.. در حالیکه همه با باید برای کسب حقوق ازدست رفته یا نادیده گرفته شده افراد دارای ناتوانی لحظه ای را هم از دست ندهیم. پس یاد مرحومه خانم بزرگ نیا را گرامی میداریم و از خداوند طلب غفران وعلو درجات برایش می نمائیم و باید به هم قول دهیم که بیش از گذشته درمعرفی او و توانمندی هایش به جامعه و نیز دوستان دارای معلولیت بکوشیم و و تلاش کنیم که راه او را که همانا دستیابی معولان به حقوق حقه خود بود ، بپیمائیم...روحش شاد