هفته ای که گذشت

این هفته از همان روز شنبه بسیار شلوغ و متفاوت آغاز شد. برنامه های مختلف و همینطور شروع کلاسهای نیمسال دوم این موضوع را دامن زد. روز شنبه برگزاری اولین کنگره دانشجویی جامع توانبخشی را شاهد بودیم که به همت دانشجویان عضو کمیته پژوهشی دانشکده علوم توانبخشی برگزار شد. همن جا فرصت را مغتنم بدانم و به همه آنها دست مریزاد بگویم. انصافا تلاش بی شائبه و زیادی داشتند و الحمدلله کنگره نیز با موفقیت انجام شد. برنامه ها به شکلی منظم و در دو سالن مجزا و به صورت همزمان ارائه می شد که درکنگره های غیر دانشجویی هم به ندرت این طور عمل می شود. همینطور کارگاهها هم د رهمان زمانها ارائه می شدند ، این امر می توانست به اینکه هر کس برمبنای نیاز و علاقمند ی خود نسبت به انتخاب و استفاده از برنامه ها اقدام نماید، کمک کند. هرچند ممکن است برخی بگویند امکان استفاده ا زهمه برنامه ها برای همه افراد فراهم نمی شود ولی در فرصت یک روزه برگزاری - که این هم خود از نکات مثبت کنگره بود - بیش از این هم نباید انتظار داشت. استقبال دانشجویان هم به نظرم خوب و مطلوب آمد و همینطور اعضای هیت علمی نیز به نظرم درحد وسع و امکان به برگزاری مطلوب کنگره کمک زیادی کردند . نکته مهمی که دانشجویان باید مورد عنایت قرار دهند اینکه از همین امروز باید به فکر برگزاری کنگره سال آتی باشند تا این نهال خوبی که امسال کاشتند در سال آتی هم با کیفیتی بهتر به بار بنشیند.

همان روز شنبه همایش سند چشم انداز 20 ساله برگزار شد که در روز دوم آن درپانل مباحث اجتماعی عضو هیات رئیسه جلسه بودم. سند چشم انداز متاسفانه در دو سال اخیر بسیا رکم مورد توجه قرار گرفته و آنگونه که باید بدان نپرداخته اند . در جلساتی که در کمیته اجتماعی مجمع داشته ایم حدود 24 هدف و مفهوم کلیدی در حوزه اجتماعی استخراج شده است که باید برا ی هریک شاخص مشخصی تعریف شود تا برای نظارت و ارزیابی از دسترسی به آن هدف مورد استفاده قرار گیرد . همانطور که شاید در اخبار هم مطرح شد متاسفانه گرایش دولت به انجام این کار بسیار ضعیف بوده است و امید می رود تا برگزرای این نشست و مباحث مطرح شده بتواند تا اندازه ای بدنه دولت را حداقل به حرکتی در مسیر تحقق اهداف به حرکت در آورد...

دیروز هم درنشست سالگرد انجمن باور شرکت کردم. خوشحالم که دوستان باوری به خود باروی عمیق دست یافته اند و هر روز بر تعداد همکاران و همیارانشان از بین دوستان درارای ناتوانی افزوده می شود. دیروز هم چهره های تازه ای را در بین دوستان می دیدم که امیدم را برای پایداری حرکت آنان در مسیر تحقق اهدافشان که همانا حقوق نادیده گرفته شده ایشان است ، بشتر می کند. آرزوی توفیق بیشتر بار همه آنها دارم...