آدم ها صبح تا شب گپ می زنند, گفتگو می کنند, به حرف هم گوش می دهند , می خواهند همديگر را بيابند , ياد بگيرند وياد بدهند , خودشان را در ديگری پيدا کنند, به تفاهم برسند و لذت ببرند. اما عجيب آنست که آدم در اين قرن با يک وسيله ارتباطی مدرن , به نوعی از برقراری ارتباط می رسد که احساس می کند از تمامی ابزارها , بهتر و موثرتر است. کسانی که با کامپيوتر و اينترنت سروکار دارند , حتما با واژه " چت " يا همين " گپ " خودمان آشنا يند. هرچند مدتهاست که با با چت آشنا هستم , اما شاید چند روز يست که به ميزان تاثير آن در برقراری ارتباط پی برده ام.آدم وقتی پای کامپيوتر می نشيند , روی حروف می زندو ذهنيات خود را تبديل به جملاتی می کند که مقابل چشمانش ظاهر می شود, فرصتی پيدا می کند تا در باره آنچه که گفته است , هر چند برای مدتی کوتاه , فکر کند .آدم وقتی حرف می زند , جملاتش در هوا گم می شود و ديگر فرصت انديشيدن به آنچه گفته است , شايد نداشته باشد. اما وقتی چت می کند , اين فرصت برای او فراهم است , فرصت تامل در آنچه گفته است و علاوه براين , تامل بيشتردر آنچه شنيده است . داشتم فکر می کردم که در نيای امروز و بخصوص در جامعه ما که شايد ديگر کسی حوصله شنيدن حرف های ديگری را نداشته باشد, چت چه وسيله خوبی برای نزديکتر کردن آدم هاست.بعد فکر کردم چقدر خوب می شود اگر همه معلولان ما این امکان را داشته باشند که از راه چت , با آدم های اطراف و دوستان و خويشان خود ارتباط برقرار کنند بخصوص ناشنوايان که يکی از مسير های خوبشان برای ارتباط مسير نوشتاری است و عزيزان ضايعه نخاعی و مغزی که عمدتا از تحرک کمتر برخودارند وبيشتر از دستها می توانند بهره گيرند. نابينايان هم در اين مسير می توانند از امکانات صوتی در چت اسفاده کنند که بسيار هم جذاب است. اين راه را ما برای ادامه فعاليت در آينده برگزيده ايم و اميد وارم روزی را شاهد باشم که همه دوستان معلولم از اينگونه امکانات بهره مند شوند. حتما در آِنده شاهد خواهيد بود. انشاا
