تبریک

خوشحالم که اگر بعد از مدتی می نویسم با تبریک می نویسم برا ی چند مورد، عید قربان که فرداست و یکی از بزرگترین اعیاد مسلمانان است و د رمورد آن هم دوستان میدانند و هم زیاد گفته شده است.. امید که مفهوم حقیقی آن را درک کنیم و آنگاه حتما در عید خواهیم بود...و عید غدیر که در راه است و بزرگترین عید برای شیعیان است و آرزوی همه باید این باشد که در چنین عیدی بیش از پیش به سیره علی (ع) دست پیدا کنیم و در لحظه لحظه زندگی خود از آن بهره گیریم...
همچنین فراسیدن سال نو مسیحی را هم به دوستان و هموطنان مسیحی تبریک می گویم . آرزو می کنم سال خوبی در پیش داشته باشند.
تبریک امروزم هم برا ی اعدام صدام است که بالاخره بعد از مدتها این خواسته بسیاری از مردم عراق، ایران و دنیا به انجام رسید و جانی و قصاب مردم و بشریت به دار مجازات آویخته شد . امید که هم درسی برای حاکمان بویژه از نوع صدامیش باشد که جنایت حتی در این دنیا بی پاسخ نخواهد ماند و دیر یا زود گریبانگیر ستمکاران را می گیرد و هم درسی برای مردم که درمقابل خطا ازخود عکس العمل نشان دهند و اجازه ندهند کارها تا این حد پیش برود . صدام اگر آن روزها کنترل می شد به این نقطه کشیده نمی شد. درس مدنیت باید آموخته شود و حقوق انسانی افراد آموزش داده شود .. همانگونه که علی (ع) درنامه به مالک - که خود نمونه الگوی حکومت اسلامی را بر می شمرد - به صفات حاکم اسلامی اشاره می کند . باشد تا با تاسی به این مفاهیم به کسب صفات انسانی در پرتو تعلیمات ایشان دست یابیم .
امروز هم که روز عرفه بود و موقع دعا و فریاد بلند امام حسین (ع) که خواندن آن شور و عشق وایمان می افزاید... در سایت بازتاب سلیقه ای خوش دیدم که متنی از دکتر شریعتی در این باره نقل کرده است که لینک آن رادر اینجا قرار میدهم حتما به خواندنش می ارزد...چگونه نااميد شوم، وقتي كه تو مهربان و صميمي جوياي حال مني؟

سالگرد درگذشت مرحومه سرکار خانم بزرگ نیا

امشب دعوت سرکار خانم سهامی مادر بزرگوار خانم بزرگ نیا بودیم. مراسمی در منزلشان بیاد آن بانوی بزرگ که سمبلی برای جامعه معلولان ایران بودند و هستند. هم سال گذشته و هم امسال صحبت کوتاهی کردم و بر ضرورت شناخت دوباره ایشان و بیان خصوصیات و ویژگی های او در جامعه و بخوصوص از طریق رسانه ها تاکید نمودم. بواقع اعتقاد دارم که امثال ایشان را باید بسیار بیشتر از آنچه تا کنون در رسانه ها گفته شده - به تعبیری هیچ چیزی هنوز گفته نشده است - به جامعه بشناسانیم. حتی به جرات می توانم بگویم که ایشان برای بسیاری از معلولان هم معرفی نشده اند. چرا نباید در مدراس استثنائی و در جمع های کوچک و بزرگ معلولان سخنی و کلامی از مرحومه بزرگ نیا به میان آید و بیان کنیم که او که از سه سالگی به فلج اطفال مبتلا شد چه مرارتها و سختیها کشید تا به آن مرحله اوج رسید و هنوز هم مرز نمی شناخت و در پی یادگیری و یاد دهی و کمک به دوستان معلول در گسترش توانمدی خود و یاانجمن ها و نهادهای غیر دولتیشان داشت. انجمن معلولان ضایعه نخاعی که فردا سالگرد تاسیس خود رادر سالن سازمان آب تهران جشن می گیرند از جمله همین دوستان هستند که کمک آن مرحومه را حتی سالها قبل از تاسیس انجمن به خود دیده و درک کرده بودند. باید بیش از پیش این فرصت ها را فراهم کرد.. زمانی که هستیم و می توانیم به هم کمک کنیم...چرا باید این لحظات را در برخوردها و درگیری هایی که به اصل حرکتمان ضربه می زنند از دست بدهیم... متاسفانه شاهدم که در برخی مواردچگونه با یکدیگر درگیر میشویم و بر علیه هم سخن پراکنی می کنیم.. در حالیکه همه با باید برای کسب حقوق ازدست رفته یا نادیده گرفته شده افراد دارای ناتوانی لحظه ای را هم از دست ندهیم. پس یاد مرحومه خانم بزرگ نیا را گرامی میداریم و از خداوند طلب غفران وعلو درجات برایش می نمائیم و باید به هم قول دهیم که بیش از گذشته درمعرفی او و توانمندی هایش به جامعه و نیز دوستان دارای معلولیت بکوشیم و و تلاش کنیم که راه او را که همانا دستیابی معولان به حقوق حقه خود بود ، بپیمائیم...روحش شاد

برای قهرمانان بوچیا


تا بحال نام بوچیا را شنیده اید؟ آیا این بازی زیبا را دیده اید؟ بوچیا یک بازی ورزشی است که در ایران تازه و جوان است، هرچند می توان آن را شبیه یکی از بازیهای سنتی خودمان بدانیم. اما بوچیا در بین ورزشهای ویژه معلولان جایگاه خاصی پیدا کرده است . مهمترین دلیل آن این است که این بازی برای سخت ترین و شدید ترین گروههای معلولان در نظر گرفته شده است. همانها که به اعتقاد برخی تنها باید روی تختهای آسایشگاه ها بمانند و تنها نیازمند مراقبت هستند. اما اینک صحنه مسابقات پارالمپیک آسیائی میزبان این چهره هاست و تو مات و مبهوت در میان این جمع از انسانهای بااراده مجبوری که بایستی و بر ضعف های خود بیاندیشی و شاید اشکی گونه هایت را تر کند...افراد مبتلا به فلج مغری شدید ، همراه با حرکات ناخواسته متعدد در دستها و پاها که خارج از اراده آنها صورت می گیرد، افرادی که از ناحیه گردن دچار قطع نخاع شده اند و در برخی موارد تنها حرکتی که می توانند انجام دهند، تکان دادن سرشان می باشد، اینها قهرمانان میدان مبارزه بوچیا هستند...اینجا صحنه مبارزه برای زندگی مجدد است ...صحنه ای که حتی برای متخصصان هم شوق انگیز و پر هیجان است...در کاروان اعزامی ایران به مسابقات پاراالمپیک آسیائی سه قهرمان بوچیا نیز حضورداشتند. هرچند برای اولین بار در مسابقاتی این چنین با اهمیت شرکت می کردند لیکن رقابتی سخت و پایاپای با حریفان را به انجام رساندند. البته از راهیابی به مرحله نهائی هر سه بازماندند، لیکن اعتقاد دارم که با روحیه مضاعفی که از این بازیها کسب کردند، در میادین آتی حتما قادر به افتخار آفرینی هستند.


نیلوفر و مینا و تیرداد سه قهرمانی بودند که در کاروان اعزامی درس زندگی به همه ما دادند. درس تلاش ، پشتکار و مبارزه و از پای نیافتادن تا غلبه بر رخوت و سستی و رسیدن به اوج...قهرمانان بوچیا معلمانی هستند که شاید در ظاهر هیچگاه بدانان نام معلم نگذارنند اما در باطن برای اهل بصیرت و شناخت معلمانی بس بزرگوارند...

ویژه نامه روزنامه اطلاعات برای روز جهانی معلولان

ویژه نامه زیبا و ارزشمندی به همت دوست خوبمان سرکارخانم حسینی که اینک دبیر سرویس روزنامه اطلاعات هستند برای این روز آماده شده است که دوستان فایل مجموعه صفحات را در اینجا می توانند دریافت کنند.

روز جهانی معلولان

شاید من باید در این روز بیش از دیگران در این زمینه بنویسم. اما ترجیح میدهم که کمتر بنویسم چون آنقدر دوستان اعم از دوستان دارای ناتوانی و آنها هم که افرادی عادی هستند این روزها دراین زمینه نوشته اند که فکر میکنم باید سپاسگزار همه باشیم. روزهائی را بیاد میآورم که شاید تک صداهائی درجامعه د راین حیطه به گوش می رسید ، اما بواسطه آنچه امروز از روزنامه و مجلات گرفته تا صفحات وب و اینترنت در این زمینه نوشته میشود ، بسیار خوشحالم. تنها دلم میخواهد این روز را به همه دوستان عزیزم که دارای ناتوانی و معلولیت هستند و خانواده های محترمشان تبریک بگویم و آرزو کنم که در مسیر تحقق اهداف بزرگ برای دستیابی به حقوق برابر برای افراد دارای ناتوانی در مقابل افراد عادی در جامعه با تلاشی دو چندان و یاری خداوند متعال موفق باشیم...

بازگشت از مالزی

در آستانه روز جهانی معلولان پیروزی های غرور آفرین قهرمانان معلول و جانباز را به همه دوستان و مردم عزیز تبریک می گویم. امروز فرصتی دست داد تا چند کلمه ای در اینجا بنو یسم. امیدوارم در بازگشت به ایران در مورد این مسابقات بیشتر بنویسم. فردا درست در روز جهانی معلولان به ایران باز خواهیم گشت . این تقارن را به فال نیک می گیرم تا انشاالله مسئولان بیشتر به این قهرمانان اهمیت دهند. حداقل در زمینه پاداش های مالی فاصله را کمتر کنند. اگر در اینجا می بودند وسطح رقابت ها را مشاهده میگردند شاید آنوقت این گونه متفاوت برخورد نمی کردند. سخن بسیار است و مهلت کم. انشاالله بماند برای تهران اگر عمری باشد.....